Netgedichten

netgedicht (nr. 712):

Begraafplaats

Knerpend grintpad koud en kil
Marmeren stenen verweerd en stil
Treurwilgen langs een groene heg
Gestorven geliefden voor altijd weg

Rouwende mensen geheel ontdaan
Gebogen hoofden de ogen betraand
Eind van een leven het aardse bestaan
Alles voorbij waarom moest het zo gaan

Eeuwige rustplaats wachtend op niets
een laatste groet of is er toch iets
De dood overwonnen verslagen voorgoed
Wij kunnen het niet God die het doet

Zijn zoon gestuurd om de dood te weerstaan
Aan het kruis genageld zijn heilswerk gedaan
Dat mag onze troost zijn in leven en dood
Hij maakt voor ons plaats in Vaders schoot

De leegte hier blijft het gemis het verdriet
Pijn die blijft branden verdwijnt zomaar niet
Tastbare herinneringen de vaak vele vragen
Heldere beelden die toch langzaam vervagen