Netgedichten

netgedicht (nr. 1.617):

Wij van elkaar

Als in het regenboogvlies
geen kleuren verbleken,
blijven wij de appels
van elkaars ogen

Als geur blijft hangen,
worden jij en ik
een vleug rondom elkaar.

Als wat herinnerd wordt,
overblijft, zullen wij
elkaars foto zijn.

En zelfs wanneer
het niet zo is,
alles straks vergeefs
blijkt en vergeten,
dan nog:
samen ergens
overal
samenkomen,
nulpunt