Verloren kind

Zeg kleine meid… ik mis je
met je gulle glimlach op je toet
je had geen enkele weet van pijn
of idee wat zorgen zouden zijn
het leven deed jou enkel goed

Hoe heftig klopte niet je hart
als je een hoge boom in klom
of kikkers uit de beken viste
die spartelend het water misten
en jij guitig zei: je poten zijn krom

Waar zijn de fluitconcerten op breed gras
de uren van kauwen op een sprietje
het stiekem berijden van een paard
de groep vrienden die je had vergaard
de wijs van je onbekommerd liedje

Wanneer ging dit alles verloren
werden de bomen voor jou te hoog
je gevoel bekneld met angst voor straf
waren de vissen je veel te vlug af
het gras giftig dat je destijds zoog

Je bent je blijde kinderjaren kwijt
je jeugd is voorbij en snel vervlogen
het leven zelf heeft je veel geleerd

je glimlach is door weten verweerd
de wijsheid heeft zichzelf bedrogen
en ik mis je……, kleine meid!

Schrijver: sacrajewa, 1 april 2003

wimimiplanet.nl

Biografie van deze schrijver

jeugd opgroeien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 24 stemmen 2.467