Netgedichten

netgedicht (nr. 2.491):

ogen die nog toekomst baren

morgen kijkt me aan
met ogen die
nog toekomst baren

vandaag wordt er
verwacht dat ik de klus
van gisteren zal klaren

ik was bij jou
beleefde stukken in mijn leven
die de droom nooit zijn ontstegen

je paste wonderwel in
het gegeven dat altijd
onbereikbaar was gebleven

we hebben dagen met elkaar
verweven, de uren waren
drachtig van het nieuwe leven

we kunnen niet meer terug
gisteren zal sterven aan de pijn
bij de bevalling die vandaag zal zijn