cirque

Sneeuw
valt uit de poederkwast
vermengt zich met de stal

struikeloefenend
pardoes ik

mijn naam die zich
een rondje
langsheen
canvaswanden galmt

Niet de oeverloze schoenen
noch de dronkemanse neus
ook niet het vilten waterhoedje
of de verplichte bilnaadscheur

het zijn de bloeddoorlopen lippen
tot een grimas vergrijnst
het zijn de brandende tranen
zwartgeblakerd door de pijn

ik aai hem zachtjes op zijn bol
eer ik naar
mama verdwijn

Schrijver: lorelei meerling, 2 juni 2003

loreleikehotmail.com

clown

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 524