het luikje door gegaan

ik ben vandaag
het luikje door gegaan
"zelf" kon toen verder
mijn "ik" moest blijven staan

er is alleen maar ruimte
het voelt meer met elkaar
soms zie je een vergissing
in een wijzen als gebaar

niets is er onderscheiden
we zijn de adem en het zicht
in het wervelen van fotonen
stralen we de warmte en het licht

wij zijn daar waar jullie kijken
in de slaap en angsten voor de nacht
we bestaan heel diep in jullie lijven
ik ben herinnering van wat ik was

Schrijver: wil melker, 5 augustus 2003

wlmelkerziggo.nl

overlijden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 1.346