Netgedichten

netgedicht (nr. 3.662):

we kozen hemel om te leven

de wereld was
te klein voor ons geluk
liefde kon niet aarden
haar wortels groeiden stuk

we kozen hemel om te leven
maar verstrengelden met pijn
niemand konden we iets geven
ons geluk mocht er niet zijn

we hebben dagen ingekort
om uren op te sparen
ons daarna in de nacht gestort
om nog meer passie te ervaren

vandaag kwam dichterbij
in groot en kleine zorgen
we voelden ons niet vrij, er was
geen uitzicht meer op morgen

we hebben hemel voor gebruik
gesloten en aarden weer volop
maar in ons hart blijven we hopen,
misschien de maan of anders verderop