Netgedichten

netgedicht (nr. 3.732):

Het koele meer...

Sereen zacht ademt het meer
De koele dampen langs de oevers
In het nachtlicht weven de sluiers
Een mistgordijn van zilveren rook

Langzaam versluieren de sterren
Het nachtlicht wordt in vaalheid gedoofd
De aarde is nu onderworpen
Aan de adem van het koele meer

Sereen in mystiek gehuld
Laat het koele meer zich dragen
Niets laat zich nu nog zien
Alleen de adem van het koele meer

Langzaam vult de aarde zich
In een schemering van kilte
De adem blaast zich voort
Het koele meer heeft de aarde ingesloten...