Netgedichten

netgedicht (nr. 3.851):

Tafeltje voor twee

De zuurkool pruttelt stampend in de pan
om dampend wit niet zwart te branden
gebakken spekjes geuren watertanden
gebogen rookt de worst er het zijne van

de kanarie zingt met uitgestrekte nek
naar de spinnende kat, gekooide nood
Cyclamen in pot bloeien uitbundig dood
als ik met automatisme de eettafel dek

het serviesgoed staat uitnodigend klaar
maar wanneer ik uit mijn peinzen ontwaak
treft de werk’lijkheid me als mokerslag

tranen ogen wijd hun geruisloos beklag
en proeft m’n mond ineens ’n zure smaak
als ik verslagen naar de twee borden staar