Netgedichten

netgedicht (nr. 4.030):

Samenvatting

Ik dompel mijn bloed
in het zout van je lippen.
Je vel scheurt open
in tranen rood licht.

De spiegel van je ogen
weerkaatst een vurige lust
die me tanig opgestoken
bitterzoet woekerend verteert.

We zuchten ineen
van opgelucht verschieten,
voegen ons samen
in een nieuwe wet.

Ik adem je uit en
zing een lied van liefde,
bijeengeraapt de scherven
van ontzilte moed.

Gestulpt liggen we
in elkaars vergulden
en ontwikkelen we als sieraad
de schittering van de nacht.