Netgedichten

netgedicht (nr. 4.912):

Vloeibaar

De dag is dorstig, schaars het vocht
ik droom van koninklijke perskuipen
die met overdaad mijn koortsstuipen

stoppen. De zoete wijn waarnaar ik zocht
lekt traag over mijn verdorde lippen
vloeibaar rood verbleekt de godsbegrippen

Vanuit mijn kern rukt de koelte op
verdrijft de hitte uit mijn venen
brengt de balans weer in mijn benen

voor even terug. Ik zie de lelies in galop
over het rimpelende water gaan
en forellen op een vlonder staan

De druppels verkleven zich tot slokken
niets en alles wordt dwaas en driest
een klok slaat twaalf voor één en bevriest

de tijd. Ik wankel en val de dag in brokken
snor als een poes en niet veel later
nadert van verre een gretige kater.