Netgedichten

netgedicht (nr. 4.983):

Extatische Verslaving

Gedurende ontelbare heldere momenten
Bekruipt mij het vreemde gevoel
Dat ik je al jaren ken

Voel de adrenaline die ons weerzien
Duizend keer zo mooi maakt
Als het transparante schijnsel van de volle maan

Mijn hart klopt sneller dan het licht
Terwijl jouw handen rode plekken achterlaten
Op mijn bezwete huid

Zonder het te beseffen betover je mij
Met jouw allesziende, zilvergrijze ogen
En drogeert mij met jouw kus

Jij, mijn lustopwekkend fenomeen
Zal mijn gedachten niet verlaten
Zolang jouw innerlijke schoonheid zichtbaar is

Voor Mij

(alleen)