Netgedichten

netgedicht (nr. 5.560):

Sneeuwlandschap

Aandoenlijk aan een sneeuwlandschap is:
het ongerepte, het verruimende,
en in de grijsblauwe verte
over de boog der Hodonkse akkers
alleen maar de witte daken
als reuzententen op de vlakte.

Of nog:
het grillige lint der Zwarte Nete
met hangwallen van sneeuw
en in het gestolde land
de nu intense siddering
van levend water.

Of ook:
de haas die sneeuwblind wegschiet
-donkere beweging op heldere rust-
twee blauwe reigers
verbazend traag opvliegend
uit het berijmde oeverriet
een rillend konijn
met zieke ogen
in het afgeknaagde onderhout
schokkender dood
-want met nog slechts een zucht
een lichte trilling van leven-
dan het stijfbevroren eendenkreng
even verder langs de slootkant.

En ten slotte:
omkijken in verwondering
naar mijn voetsporen
voor een keer duidelijk zichtbaar
in het land dat ik liefheb.