Netgedichten

netgedicht (nr. 5.714):

Dood

Dood
eng woord
nooit gehoord
in de stilte van de dood

Ik heb je lief
al lachen de vlinders m'n lente weg
Ik heb je lief
omwille van zijn en doen

Denken dat gedachten
pijn verlichten is misschien absurd
Toch doof ik je ogen niet
noch je gezicht

De rimpels en pijndrempels
maken je geest sterker

Ik geloof in jou
in je hart
Ik geloof dat je leven zal
in nooit ontziene tijd
ongekend

Nacht overwint je niet
- enkel lichamen-
sterkt jou en mij

Ik draag jou
op mijn pijn
mijn tocht
mijn liefde
En schenk je het woordje
Einde…