Netgedichten

netgedicht (nr. 5.926):

jouw lippen baden mijn gebed

het leek geen beest
een hapering in mijn gedachte
ik lachte om de onbenulligheid

maar steeds was ik
het draadje kwijt, ik kon
niet goed meer formuleren

halverwege bleef ik steken
door mijn twijfel moest ik het
steeds weer opnieuw proberen

ik was bezig zonder eten
uitvinden hoe de dingen zijn
niets kwam uit mijn handen

ik gleed naar chaos af
zocht ongebruikte tijd in nachten
zonder dagen, alsmaar vragen

ijlde door de tunnel zonder eind
met het beest al groter dan ik was
zodat ze ongezien de leiding had

ze at het vlees al van mijn botten
tot ik zei dat ze op kon rotten
ik rook de dood van heel dichtbij

alleen jouw handen maakten
dat ik terug op aarde werd gezet
jouw lippen baden mijn gebed