bloos me dan tot koningin
een staf
de gouden pij en
rozen in mijn haar
in wijds gebaar
schik ik de wereld
bloos me dan tot koningin
ontbied de roze wolken
dwing rivieren oeverloos
en speel met zwart dolken
geen land heb ik maar dromen
geluk klapt handen op elkaar
gejuich in schijn van goud zal komen
de staf is weer een horizon voorbij
het bloemenkleed vergeet zijn taak
ik ben ontwaakt de rozen zijn voor mij
Geplaatst in de categorie: literatuur