Netgedichten

netgedicht (nr. 6.016):

Heel mijn hart

Er was eens, ja een sprookje
realiteit haalde echter snel
in wat er in zat
het verleden te aanwezig en heden

zijn er blikken zonder blozen
veel te leeg, steeds riep hij
heel mijn hart zal ik je geven
gekregen mooie woorden, en zij brak

't verstand ten einde leven
hopeloos ongewild. haar gevoel
weer zuiver voeden en te kleuren
wit gevuld, honger naar, reeds lang gestild.