Netgedichten

netgedicht (nr. 6.194):

Aspiratie

Bedremmeld loopt zij
Geslagen uit het lood
Onvoldoende spieren die
Goed werken

Een mooie toekomst die
Zij koesterde
Gelaten schoonheid
Donkere zwerken

Kritisch, maar
Monddood

Gemaakt door haar lichaam
Dat voorheen als een otter zwom
Inwendig werd zijn ritme
Verstoord

De mooie toekomst die
Hij koesterde
Verdreven verleden
Zeker vermoord

Plotseling ineens
Klom

De liefde vanachter de horizon
Besprenkelde hen allebei
Genegenheid ontstond. Opnieuw
Wederzijds voor zowel hem

Als haar. Liefde heden. Haat
Verbindt. Onze toekomst

Blij