Netgedichten

netgedicht (nr. 6.717):

Stuifmeelkorrel (2)

Verspreid door wind
Breidt het groen uit

De korrel zweeft op blaasjes
Verscholen in een bloem, een schutblad

Soms, door toeval vervoerd
Vindt hij de stempel
Zoals bij een maïskolf
Een kam die in een bundel hangt

Maar de wind verspilt hem
Zijn olie en eiwit
Waar de plant voor in de buidel graait
Dus wenkt hij de gonzende bode met een bloem
Zoals een paradijsvogel wenkt met zijn veren

De wenk werkt
Daar nadert een snuitkever
Landend in een warme kegel
Een wollige houtbij hangt boven de helmknop
Stemt de trilling van vliesvleugels af

De plant gunt zijn bode een deel van het meel
Dat verstuift in een gele fontein
De bode brengt het over
Verzameld in korfjes aan de achterpoten.