Netgedichten

netgedicht (nr. 7.695):

de dood werd ontbloot

ik was even thuis
met de zon op mijn kruis
door handen en voeten genageld

ik voelde de dreiging
van naderd onweer riep
luid om mijn vader drie keer

de dood werd ontbloot
door mijn huid te doorboren
water en bloed gaven slechts sporen

zacht rolt de steen
van mijn graf door de kracht
die het opstaan mij gaf

zij zijn gebleven als apostel
van leven, het geloof van de
twijfel zijn ze voor altijd ontstegen