Zonneklaar
Met de laatste rollende golf
slaat het bootje op het zand
alle kracht kan niet voorkomen
dat een weg terug verzopen is
eelt op beide handen toont
het knokken tegen de stroom in
haar huid, inmiddels licht getint,
verbergt bont geslagen blauw
lippen gebarsten door verbijten
en pijnlijk bijtend zout trekken
een harde streep in het eens zo
helder en levenslustige gezicht
zonneklaar hoort zij weer die
ijskoude doch zware stem als
een kille bries welke even raakt
en roeien kun je ook al niet
msn.comGeplaatst in de categorie: emoties
Zonneklaar 2.0 met 5 stemmen 
545
545
Geef je reactie op deze inzending:
Met jezelf, achterland,
Verleden wegborstelen
Warmgolvend ben ik op jouw hand