Netgedichten

netgedicht (nr. 8.026):

Sylvie’s Dans

Jouw naam dwaalt
als een zacht parfum
door de stegen van mijn verlangen
waar passie en tederheid elkaar bevangen

Jouw ogen kijken
als zachte beddingen van rivieren
door de bergen van mijn kracht
waar de hoop en liefde wacht

Maar oneindig ver
lijk jij bij mij weg te bewegen
als een niet te vangen ster

De dagen klimmen waarna ze dalen
zoals mijn ziel weet wat je hebt te geven
in dat hart zou' ik altijd kunnen dwalen

--------------------------------------------------
Beth Nielsen Chapman: There is a light