Tijd voor een Gedicht
Tijd voor je gezicht dat mijn baan bepaalde
hoe je gericht door mijn buskruit maalde
van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde
Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten
inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten
je naam zuur te laten druppelen op zompige straten
De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen
tot je licht verdwaald in het duister verschiet
zoveel mannen geslacht en je gaat door met kielhalen
ja ik denk ook aan jou schat maar nu even niet
Het is tijd om te schrijven over hoe je verzaakte
met korte metten een eind aan ons maakte
hoe kansloos je naam op mijn ontbijtbord smaakte
Zogauw mijn typsel op de monitor verschijnt
komen mijn woordconstructies tot een eind
omdat ik het liefst wil dat je snel verdwijnt
zodat ik me kan kwijten aan aardsere zaken
de lucht om me heen is gezond en ik schrijf
wat universeler gewijd aan mijn taken
in plaats van drama om het zoveelste wijf
Want dat ben je, dat weet je, net zoals je aan mij denkt
nummertje -ach wat let je- trek er nog 's éen
als je ooit in de toekomst een glas voor me inschenkt
dan lachen we samen
tevreden
alleen
Geplaatst in de categorie: ex-liefde