Netgedichten

netgedicht (nr. 8.572):

verstild graf

als het
omhullend hout
langzaam zakt
en de gedachten
ver reiken
voel ik de
onoverbrugbare
afstand
zo dichtbij

ook al raak ik,
naast mij,
jou en jou
het is slechts
een zwevend daar zijn
een speelfilm zonder titel
flitsend zonder beeld

als het zand
de holle klank bezingt
en de echo in de
gegraven diepte
stervend verzinkt
denk ik

het was goed

na het In Pace
spreekt de zwarte hoed