mijn etalage zet ik buiten
ik heb een etalage
met gezichten die niet leven
ogen staren en hun monden
doen niet van zich spreken
ik ken ze uit hun
woorden op papier
tranen en verdriet
zie je in hun trekken niet
als ik hen lees
beginnen ze te leven
ze weven dan herinnering
in het antwoord dat ze geven
ik wil ze handen schenken
een lijf dat kan omarmen
verbazing kweken in hun blikken
ze met gevoel verwarmen
ik ga de winkel sluiten
mijn etalage zet ik buiten
ik ga ze allemaal ontmoeten
ze moeten lopen op hun eigen voeten
Geplaatst in de categorie: liefde