Netgedichten

netgedicht (nr. 9.025):

samen maakten we weer bloot

ik had je aangekleed
met ogen uit mijn voorraad
hemeltergend blauw
warmte vragend voor de kou

je was anders in beweging
verbaasde me compleet
vroeg me of ik meeging
ik was nog niet gekleed

pelde laag na laag mijn
eigen oordeel en gewoonten
helder werd mijn blik
schoonde zo mijn eigen ik

ik zocht je deur na deur
verruimde zo mijn geest
je verkeerde aan een horizon
waar niemand was geweest

ik vond je naakt
mijn handen zijn verdwenen
samen maakten we weer bloot
waar jij in was verschenen