Netgedichten

netgedicht (nr. 9.212):

stofjes dansen heel devoot

hoogte geeft geluid
zijn stilte terug
mensen buigen in gebed

generaties litanieën
hebben heiligen met
rozenkransen neergezet

beelden gapen op pilaren
ogen navelstaren en hun
handen reiken naar de Heer

de zon mat kleuren
door het glas in lood, verlicht
het bidden voor de dood

stofjes dansen heel
devoot in slierten rook van
meer dan duizend kaarsen

het orgel speelt een lied
van ongeschreven regels
die partituur vergeet ik niet