Netgedichten

netgedicht (nr. 9.259):

de engel des eenvouds

nog vroeg en wel bij
de schemerende dageraad
verscheen aan mij de engel
des eenvouds
het was wel heel overwacht
en gestuurd zonder
enig voorafgaand beraad
dat toonden zijn woorden aan
geheel op eigen houtje heeft
hij aan mij een bezoek gebracht

gij, Julius, zo sprak hij met eerbied
zijt een toonbeeld van ijdelheid
nog nimmer dat ik de hemel verliet
voor een mens die daar zo aan lijdt
blindheid voor eigen kunne,
overschatting van uw wezen
minstens het vagevuur ligt in uw verschiet
alhoewel een enkele reis naar de hel
in het spoorboekje reeds is te lezen

waarde vrind er is nog hoop
zei hij met gedempte stem
luister goed naar mijn raad
houdt uw schroom opnieuw ten doop
al is het maar voor even
er is dan nog een goede kans
dat wij samen plezier beleven
ik zit namelijk met mijn
bescheidenheid in de knoop