Netgedichten

netgedicht (nr. 9.388):

de hel

droog mijn laatste dauwtranen
als de ochtenstond wordt gebaard
uit nachtelijke wanen
waar dromen hebben gepaard

in spelonken zochten zij elkaar
om mijn slaap durend te verwarren
zij bevruchtten op een dodenbaar
stenen eieren zonder erbarmen

duivels braken uit de schalen
vuurspuwend naar mijn keel
ik kon niet anders meer
dan in de hel verdwalen
ontreddering werd mijn deel