Netgedichten

netgedicht (nr. 9.415):

stabat mater

uit de struik met eeuwige bloemen
vol van kleur en zachte geuren
waar engelen tijdloos aan alle zijden
de onzichtbare bekoren
wordt met liefdevolle zorg
nog zonder een uitgesproken naam
de echte oermoeder geboren

zij is verrijkt met
het oorspronkelijk verbond;
het voortschrijdend leven
aan elkander te smeden
om zo de schepping
van vrouw op vrouw
bezield door te geven

maar als haar kind te vroeg sterft
zal zij zuiver ervaren
dat de toekomst niet wordt geërfd
het diepste lijden kan zij
slechts in haar hart bewaren
met onuitspreekbaar en
uitzichtloos geween