Kalmpjes schuif ik over je te gekke meubelen en toon de kale muren een zichtbaar sms-je... Altijd heet ik je welkom. Vandaag en elke morgen. Ontvouw je nobele plannen. Ik kijk al eeuwen vooruit! Ik toon je mijn allure: soms fel of mild, verhuld. Welk duister er ook verschijnt- ik licht je bij met liefde. Na wat jaartjes kijk ik of…

Drie mannen in de eerste klas en alledrie verdiept in haar. Drie mannen, toch al middelbaar, maar evengoed en obsessief en continu verdiept in haar. Kijk nummer vier, raakt in de ban, Een jongeman, een jongeman! Die ook zijn ogen, na wat zwerven, niet van haar af- houden kan. Geen vrouw kan in haar schaduw staan. Wij staren haar…

Stuur je Motivatie Sneltoetsgewijs. Stuffen gaat Moeilijk maar Sleepletters op rij Stimuleren je Mateloos: jouw ratelende S-tafette saved many souls!…

In de gecommuniceerde wereld waar de Taal allang geen punt meer is voor de jeugd En waar pingen, sms’en en twitteren De nieuwste communicaties zijn van de wereld. Als je even wil aangeven waar je bent of als je Op korte termijn even geen zin hebt om te bellen Dan is dit de uitgelezen mogelijkheid om je netwerk Zo uit te breiden door alleen…

Een sms Vergeten woorden na vele jaren weer terug op het scherm onschuldige zinnen die mij toch weer raken alsof het gisteren was…

We zouden worden afgehaald door onbekenden, ik kreeg een sms-je maar begreep hem niet. Voor ik de trein verliet vroeg ik een medepassagier: “Begrijp jij sms-taal, wat staat hier?” Hij hielp ons in één ogenblik en ik moet je bekennen, het was het kenteken van onze onbekenden….…

enkel en alleen dat koude ding overal mee naar toe toch zonder gering Nooit geen gehoor Overal nodig Altijd zij aan zij niet overbodig Tot op een dag hij verroerde zich bijna niet na een enkel gering Opeens in het verschiet ‘K heb je liev, x’…

Verzonden woorden Verplaatsen zich door tijd en ruimte Op zoek naar hun bestemming Lieve, boze, harde woorden Zonder enige emotie Gedoemd om te verdwijnen in vergetelheid Of Laten zij hun sporen na Tijdens hun enkele reis Miljoenen woorden Dwalend door dit universum zoekend naar hun eigen verhaal Vergeten woorden rijgen zich aaneen…

het glas werd door haar hand geraakt en viel met knallend hard geluid terwijl zij heel zacht voor zich uit de woorden formuleerde: ‘waarom, we hadden het toch goed?’ de wijn waaierde uit, vervormde tot purperrode schreeuw van bloed met één druk op de knop verzond ze het bericht aan hem hij reageerde niet haar hoop verdween maakte ruim…

holst van de nacht in het droge gras langs de rivier achter manshoog riet niemand die het ziet bij zonneblaker blauwe letters de zomertijd klein gezet arial black lekker vet een vreemdeling zeker op de fiets misschien verloor spraak gehoor een moederland via zijn apparaat bij halve maan…

Thans sta ik geringer voor paal -wanneer je gaat met dwars of fluit swing je gans m`n pantalonnetje uit- alvorens ik je aan mijn wang onthaal. Af tril je kriebelend tegen mijn lies en toe weet ik dat waar je ook bent -mijn zwakste plek blijft je bekend- in puls toon jij geen kuis doch kies Zo anders was `t niet lang gelee waar je heftig…

hals en plooi, daar waar wijsheid op zijn zachtst de vingers streelt schreef hij zoals zijn vrouwen zoveel en divers op de huid alhoewel zij altijd een beetje hetzelfde zijn als de zon alleen is deze ster te heet om vast te kunnen houden een rode zon, een dwergster komt dan koeler uit hoorde hij haar zuchten de hitte komt van het draaien…

Zij zit verscholen in het scherm van haar gsm, benen over elkaar bezig te zijn, haar been wipt op en neer, met één toetst zij als Luky Luke met ’n vinger een shaggie rolt en sneller schiet dan schaduw valt Haar zonnebril trekt zij omlaag zodra zij ziet dat ik te diep in haar bruine ogen duik Zo kan zij weer koel, afstandelijk zijn haar…

Ken ik je? Je zijden stem resoneert in mijn hoofd in ondertonen vibreert wat je niet zegt en toch belooft in korte klanken sms je blijde boodschapjes in de morgen bevestig je slapeloosheid rechtvaardigt lila denken je zult ervoor zorgen – ik hoor je. Je druppelt kraanklanken tot slaapgas holt mijn leven in en uit met die stem van…

Wat is het stil in mijn stamcafé. Tussen kleurige cocktails en Breezer in flessen Zitten ze eenzaam of hooguit per twee op hun gloednieuwe Nokias te sms’sen. Vroeger stond je nog schuw en bedeesd te zoeken naar woorden en ‘t juiste cliché: “Is die kruk nog vrij” en “hoe vind je het feest?” “Ik vind je wel aardig” en dan: “kom je mee?” Nu…