Waar takken ademen
Takken vol adem
regen rust op oude schors
stilte draagt het licht
Langzaam opent de
boom zijn takken, elk blad vangt het
licht dat vloeiend door de lucht glijdt. In de gedempte
schors voel ik de stilte van eeuwen, een zekerheid die in mij weerklinkt.
Diepe wortels zoeken
hun weg door donkere aarde, houden
me vast als de wereld beweegt. Ik buig mee met de
opkomende wind en ervaar hoe kwetsbaarheid geleidelijk kracht wordt.
Regen glijdt ritmisch en
rustig van de bladeren, een tedere
stroom van vallen en verdwijnen. Elke druppel draagt
een stille boodschap, en ik adem de tijd die door mij heen beweegt.
In het avondlicht lichten
sierlijke takken op, wiegende schaduwen
spelen langs mijn innerlijk pad. Ik ben wortel en blad tegelijk,
stil, ontvankelijk, en laat het zachte licht mijn wezen van binnenuit vullen.
... Tussen takken en licht vind ik stilte en verbondenheid. Wortels dragen, bladeren ademen, en regen fluistert een zachte wijsheid die de tijd vertraagt. ...
Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 6 september 2025
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: natuur
Bomen
147
Geef je reactie op deze inzending:
met Deuteriaanse chicades
onder kunnen zetten...
in zachte tinten van pastel
en de beelden verwoord
alleen zoals jij
dat zou kunnen
Je zou er ook beelden
Dmet euteriaanse chicades
onder kinnen zetten...
in zachte tinten van pastel!
stilte ademt in de wind,
woorden glijden mee.
Ik hoor je in mij.
Fuji in mijn hart,
een berg van herinnering,
wortels in de tijd.
Ik hoor je in mij.
Schaduwen wiegen,
marionetten van regen,
stilte draagt het licht.
Ik hoor je in mij.
in het fluisteren van de ademtocht in de wind die bladeren laat fluisterruisen
in de indian summer
waar in de verte aan de voet van Fuji onhoorbaar witte wieven
als transparante geisha's
speels de thee uit Basho's kommen drinken...
marionetten in een geruisloos en geluidloos pantomime
(in stilte!)