categorie:eenzaamheid

De vruchten zijn geoogst

De vruchten zijn geoogst, nu vallen
ook de bladeren in treurigheid.
Doorschijnend wordt de kruin
en wind doorspeelt zijn takken
alsof die heel de kleurenpracht
voorgoed wil uit gaan vlakken.

Hoe lang staan nu op afstand weer
de dragers die elkaar omarmden.
De vuren die ons hart verwarmden
met zonnegloed, zij zijn niet meer.

Is alles broos en zonder vastheid,
is weemoed d'enige kleur die blijft?
Ga jij ook heen, kan jij niet bieden
een schuilplaats voor mijn hart dat beeft?
Ik weet niet meer wie wàt te vragen
maar 't zaad moet sterven eer 't weer leeft.

Schrijver: Adeleyd, 24 sep. 2020

rosa.olaertsskynet.be

weemoed herfst loslaten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5,0 met 1 stemmen 43