categorie:eenzaamheid

Oudnieuws

waar is geluk
als het buiten regent
en het licht
als droefenis valt
voorbij het afscheid

spreek je dan over een gezicht
dat zwicht voor het gewicht
van de vergrijsde lucht
die zucht met reden
of door het lot wordt weggeleid

kan zijn dat gewoon dit ogenblik
wordt afgesneden en opgeteld wordt
bij dat allles wat toch vergaat en men enkel
teert op het verleden en de nieuwe morgen
nu al voelt als tijdloos verlaat

toch ga ik verder, neem een enkele reis
naar een verstilde stad of geblakerd bos
ontdaan van het gekerstend kyrieleis

bij sterven aan het leven
geraken wij van alles los
wachten kan wellicht verzachten
of tot inzicht nopen
men kan zelfs langzaam of plots
met het nu worden verweven

vaak komen dan andere gedachten
die muren langzaam slopen;
toch blijft het vooralsnog
in onaantasbare ijle lucht zweven

*
waar woont geluk
als de winter heerst.