Op een bank ik het park komt een man naast me zitten Zijn handen verdrinken in een lange grijze jas Zijn hoofd verdwijnt in zijn rechtopstaande kraag Hij kijkt naar spelende kinderen Eens, in een vorig leven liep hij daar tussen, spelend, roepend Ver weg van de echte wereld Achter de donkere glazen van zijn bril zie ik nietszeggende…

Ik volg een pad op het scherpst van de snede op zoek naar een ongezongen lied, in een broos staccato van ondertonen, beladen en vol verdriet Een stille weg naar onbestemde plaatsen, in ontluikende onschuld gedoopt, dit is waar een rivier van tranen onvermijdelijk naartoe loopt Dit is niet de wereld, welke ik heb uitgekozen als speelveld van…

Het is koud zonder journalisten in de schaduwstilte van het land ik zwijg uit eerbied voor de zwijgrel uit het door jou meegenomen boek mijn trouwe ziel breng ik terug naar in zichzelf gekeerde heimwee omdat je de kamers van mijn hart onbewoond in chaos achterlaat nu geluiden weerloos worden in snijdende kalmte van afscheid heb jij mij…

Uit het roze liefdesboek dat je mij gister stuurde vallen letters in de zee het is een woeste zee van weinig woorden en alle golven zeggen: nee stilte als oneindige verte heft de horizon op in eenzame vrede adem ik door in mijn hoofd te zwijgen over jouw prachtige gemoed.…

Ik houd van Amsterdam in de nacht rijen smalle huizen aan de gracht verlichte ramen, langzame tijd sieraad van mijn eenzaamheid voorspelbaar verkeer overdag door logo's en slogans manoeuvreren stuurse gezichten, professionele lach op steile stukken schuin tourneren van rechts naar links zigzagbaan pas op, daar komen ongelukken van…

Zij is het soort meisje dat zich verontschuldigt voor dingen die allang geleden zijn gebeurd, alsof schuld blijft kleven aan haar vingers. Zij is het soort meisje dat zich herinnert wat anderen vergaten te bedoelen. Een opmerking, halfluid gelachen. Ze lachte mee. Maar iets in haar brak op een plek waar het al stil was. Zij is het soort…

Gekreukelde grauwwitte bladzijden uit onze vroegere correspondentie probeer ik vochtvrij te bewaren in een doos met andere brieven het zijn ongecontroleerde emoties verdwaald op zoek naar pure troost tijdens nachten van intieme waanzin samengevat in zoete ernst van liefde eenvoudige opgeschreven kale feiten over de kleuren van bloemen en…

Misschien ben ik voor sommige mensen niet geloofwaardig, maar dit keer ben ik besluitvaardig! Na een lange periode bezocht ik weer een groep. In een groep vind ik het moeilijk te volgen, wat de mensen allemaal zeggen. In dit gedicht wil ik graag één en ander uitleggen. Het is mij duidelijk dat ik helemaal geen groepsmens ben. Daarom heb ik de…

Die dromerige nacht aan de kust hield jij mijn eenvoudige werkelijkheid dicht bij de zacht schijnende lantaarn en ik riep nog eenmaal "Jeugdliefde" door een intense droom gebracht alles samengevat tot de essentie in de bezinning van een eenzaam bestaan.…

Het landschap schildert zich zelfstandig in de geest van een dronken matroos onderweg naar een ontlading een vrouw die verdrinkt in haar eigenwaan mannen die alle kritische noten weerstaan een vis die eet van een oude banaan bruine ruimte stroomt vol met domme dwazen in verdachte omstandigheden op hobbelpaarden laakbaar amusement viert hoogtij…

Alleen, alleen, men is te veel alleen en verdoet zijn tijd verlangend, ik wil geen passerende mensen geen saaie wederwaardigheden geen dagelijkse nutteloosheid maar belangstelling voor mijn bestaan, voor mij Ja, ik wil leven, liefhebben en zorgen en doorgeven wat niet verloren zou moeten gaan Ja, dat zou moeten Maar er moet niets…

Je was er altijd als ik dagdroomde op een bank in het park bij de zee vanochtend verzon je er een donkere nacht achter het sombere silhouet van een dode boom je schreef gedichten over oorlogen en armoede en ik slechts gekleed in dunne onderbroek dronk uit de macht van mijn gewoonte een glas koude melk bij een boterkoek op een terras…

Door de nachten op blote voeten slaapwandelen door de oude stad langs de horizontale vloedlijnen over het hete zand van het strand het laat me niet los die andere werkelijkheid tussen authentieke droomwereld en toekomstig verlangen ik laat mijn oude woorden achterwege op zoek naar een teken van verbondenheid.…

Er is dag en er is nacht en er is weer dag en nacht hij zit en wacht van wachten wordt hij moe soms gaat de telefoon of komt er iemand langs onder een of ander mom soms krijgt hij een kaart of bericht iemand verdwijnt onder de grond Hij hoort voetstappen en hij hoort stemmen op de gang soms wordt er aan de deur gebeld hij doet niet open…

Je hoeft je niet te verontschuldigen omdat je de namen van de bomen bent vergeten en dat jouw tante niet langer piano speelt zal mij vandaag zeker geen zorg zijn ik maak me zorgen over jouw welzijn jouw gezondheid en de toestand van jouw geest hoe is het met de eenzaamheid, voel je nog iets van het bestaan in andere mensen het is menselijk…

Door de kijker zie’k alles in de verte, Een perspectief in miniatuurtjes, Wereld ik niet kan bereiken, Wereld waarˋk ooit was. Eenzaamheid ver van de wereld, Waar jij mijn leven vulde, De wereld ik graag toefde, Waar jij niet meer voor mij was. De schemering viel voor jou te vroeg, Duister mijn blik op jou ontnam, Ik zonder jou alleen…

Belangrijk is dat je niet in de put gaat zitten als je geen kracht meer hebt om de verstikkende banden te verbreken die je gevangen houden zonder dat de liefde voorspoed en geluk je op de aarde zijn ten deel gevallen eenzaam maar niet alleen hier beneden is het niet maar doe als zij die wedergeboren verjongd…

Twee oude vrouwen onder een cipres. De een legt haar hand zacht op de schouder van de ander, met een glimlach. Misschien is het slechts een teder gebaar, of liefde die nooit mocht bestaan, of misschien een metafoor voor eenzaamheid. De zon van augustus strooit haar laatste licht over hun wazige gezichten. ***…

bij het schijnsel van de maan ketsen gedachten tegen dichte ramen verlangend naar vrijheid het huis is in duisternis gehuld langs de volle muren druipen emoties omlaag elkaar verdringend in hun weg naar beneden sluipend komen ze dichter bij de mens die roerloos afwacht zich overgevend aan het onafwendbare…

Was het alleen de nacht die ons dichters dichter bij elkaar bracht, waren het slechts boze dromen die ons overkomen, konden zij helpen stoom af te blazen van het leven. Was het alleen de nacht die donker en stilte omarmt, verbleven eenzaamheid en leegte enkel onder de maan, gingen zij voor elke dageraad als vrienden hier vandaan…