De eenvoud
Men zoekt het nieuwe, 't onbekende pad,
In vrije versen, zonder rijm of maat;
Maar 't hart, dat stille hoop en liefde had,
Verlangt terug naar wat weleer bestond en baadt.
Geef mij de strofe, vast vanouds en rein,
Een metrum kloppend als een aangespoord hart,
Waar 't woord nog schittert in de morgenzonneschijn,
En 't leed verzacht waaruit de dichtkunst start.
De eenvoud wint, in taal die eeuwen duurt,
Geen wilde sprongen, doch een trage gang,
Die 't zieleleven in ons allen stuurt,
En zingt gestaag zijn onverstoorb're zang.
Het gewone gedicht, het blijft het best,
Een toevluchtsoord, een schone, vaste rust.
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: kunst
eenvoud 2.8 met 4 stemmen 
91
91
Geef je reactie op deze inzending:
Van begin tot het einde
geen enkel probleem
Meestal dans ik zo door
door de donkere dagen
Zonder al te veel binnen-
en buitenhofklagen
Ik ga nooit met the flow
maar hou af en toe zicht
Niet op wat de kletsmajoor heeft aangericht
Dat is de kanker voor een
ècht gedicht!
Zo zet ik de klemtoon op a, o en e
Met het juiste accent - vooral op de é
Daarmee roer ik gelijk een heikel punt aan
Een put vol jeweetwel, 'k draai er niet omheen
Maar waar het mij werkelijk
om gaat, beste John
Is 't hemelwater dat valt in
mijn ton
Geen godenspijzen, geen kleuren van wijn
Scharlaken cognac violet karmozijn
Van die dingen, o John,
mogen er
VEEL MEER zijn!