Rivier vergeten, meandert tussen borsten, haar melk wordt honing. Mijn godin werd uit de golven gedolven, in aarde geworteld. Onder zand en as geslapen, wel duizend jaar, hij stond op, was klaar. Waait stof langs de kust van zielen langs de sterren, licht kust de verten. Maan in ruige zee, voorbestemd voor mens en dier rode…

op mijn pistolet - rist verbrande maanzaadjes, door wrijving dampkring…

In ochtendgrijsheid sluieren slierten mist langs dag nog onzichtbaar…

de krabbenvissers overleven nipt een storm - ze kussen elkaar…

Zon door wolk omlijst zet de flat in vuur en vlam brandgeschilderd glas…

de lucht ruikt naar lucht het water ruikt naar water - een mens is weer mens...…

langzaam trek ik het kleed vol letters van mij af en toon mijn naaktheid de letters vallen snel op de grond en vormen kwetsbare zinnen ik draai mijn hoofd om en zie over mijn blote schouder je ogen…

zoals ooit de tijd van voor en na 't leven zó zal het weer zijn…

Niezend in zijn schnaps, scheurt hij de wintermaanden uit zijn agenda...…

een schoonheid van rust kust de kracht van zonneschijn zijn te koesteren…

Een wasdraad vertelt... Eéns per week droog ik beha's én zie ik de buur...…

aan de waslijn blaast de wind een bolling in de positiejurk…

Gloednieuwe Harley - stamp hem voor het eerst in gang – geluid van vrijheid...…

zoals het ritme van de tijd onzichtbaar zingt en zichtbaar doortikt zoals de liefde voor de mens een eeuwigheid duurt en opeens stopt zoals de woorden over de verbroken lijn dan pijnlijk klinken zoals de schouder ontbreekt als een vast rotsblok voor de losse traan zoals de afstand een liefde kan verbinden doet het verdriet…

snelheid dwingt ons tot het amechtig aanklampen in verloop van tijd…

Vredige avond eerste van het nieuwe jaar mocht hoop doen leven.…

Bakkerswinkeltje - word naar binnen gezogen reuk van croissantjes…

Herfst De bomen roesten in het zachte zilv'ren licht dauw op de naalden. Afstand in stilte Geluid van water verder dan de horizon gebroken golven. Hondenweer Na hevig onweer verdwenen zelfs de katten maar de liefde bleef. Versmolten dagen Het jaar snelt voorbij weemoedige uitlopers waaien de uren om. De achtste dag…

Eén januari – een peuter lakt haar nagels met chocopasta…

(1) terwijl de woorden worden geschreven, ontstaat vrijheid in denken terwijl de vrijheid ontwaakt, is het woord wakker een beschreven droom terwijl de dromen worden gedroomd, ontstaat iets zoals het woord niets (2) terwijl de woorden aan het drogen zijn, op de waslijn van letters terwijl de dichter zich los maakt…