Ik wurm als wormen door jouw tuinen al. Ik wil verbranden in jouw dageraad. Ik wil met jou naar 't einde van 't heelal en jij verdoet mij zonder woord of daad? Alsof je jou dan niet met mij verraadt? Dit lied heb ik geheel voor ons bedacht, ik schonk jou luister, lijfelijke pracht. Er is geen wereld waar jij niet bestaat, omdat jij alles doet…

Ongenadig licht, door huid en handen heen. Lente heerst wrang, maar ik heb in tranen jouw lied bewaard, door alle lusten heen: kristallijne weerschijn, vrij van wanen, gelouterd door elk feit van het gedane, eisende slechts 'n gebed om de aarde. Deemoedig mak schuilt wat ik vergaarde, stralenschicht in 't stof van kathedralen, zachte wens van…

Straks versteen je weer in mij, doods en kaal, een teken in een wereld van tekens, zuiver gefluister in de dodentaal, restbeweging onder honderd dekens, naam van het niets, herhaling die telkens mij roept maar zonder klank in dit bestaan. Ik wil jou voelen, nooit van mij vandaan. Ik hoef dit zonlicht niet, ik wil duister, het droeve donker waar…

In de zoo van mijn verlangen heeft g*d de tijd nu afgezet: het is erg stil. Rozig ruist de hel. Ik kom niet tot besluiten, weet niet langer wat ik wil. Voel jij mij beter, dieper hoe ik tril? Verhult jouw hand in mij de dromen? Mijn lijf wil uit zijn grenzen komen, vrijheid wordt er mij en haar ontnomen en alles wuift vergeefs als hoge bomen…

Van haar lijden wil ik jou vertellen, (mijn hand ging door de weelde van heur haar) van haar nacht waaruit bij dag wil wellen in etterwonden al het schone daar (ik zoog haar pijn, 't verhaal werd zo gebaar). Ik wou haar geven jouw astrale glans (het kleed viel uit, wij speelden darts en dans) en de lust verdween in het bewegen (ik wou haar…

Sinds ik mijzelf in jou verloor, wen ik snel aan elke weersverandering. Voortdurend met geheim omhuld ben ik alleen maar blij met wat verheldering, want in dit zijn vind ik geen zekerheid. Ik schrijf mij niet en jij niet jij en wij lachen in dit plagendal elkaar voorbij. Het eerste cijfer mijner ontstentenis, jouw hemelstraal, gaat nu aan mij…

Opdoemend bevrijding der luchten ziet de nacht, waarin 'k mij boven zee en land verheffen kan, jou strelen met dit lied van git dat in jouw kamer klatert en vlamt en doeken zet in lichterlaaie, zand van rotsen maakt, van tongen tentakels met de kleefgreep van ware verzinsels die mij gaar binden als sliert op een spoel. En in de tuin van de nacht…

Schoon wordt nooit een ding van goud of lood waar starre ogen hebberig naar staren. Schoon wordt nooit een mens die je stil en dood en ingelijst op foto wil bewaren. Schoon is niet wat ik voor jou vergaren kan, dat heb ik als een bloem al stuk geplukt. Want schoonheid wordt door hebzucht onderdrukt, haar parel met de taal van ’t zijn besmeurd…

Jouw vingers de vlinders in mijn handen, jouw gouden haar de stralen op mijn wang, jouw armen omspeling van mijn wanden. Een onuitroeibare pijn in de zang, toen en nu, agonie die ik slaafs verlang. Jij ziet wat jij weet, jij kent wat jij ziet, ik zie wat ik voel en ik weet het niet. Vóór dood het raam sluit op dit verlangen, gun mij…

Voel jij dat ook Het tintelen van het lijf Dat fris opgewekt wordt Uit zijn winterslaap Dat de zang van vogels Blijft weerkaatsen Tegen de wanden In het hoofd Dat fluit Een overweldigende Energie maakt zich los Vanuit mijn onderlijf Het wil naar buiten Kolkt door mijn buik Wil vrij zijn Het lichaam danst Ademt uit en in In…

Hun dood is die van vele werelden kriskras kerven kervend door de harten, is blijvend deel, leed dat zal vergelden, aasgaten in de oogopslag, smarten die verbinden, wonden die verharden. Sterren zacht en zwart laten zij ontstaan, stof tot korrels ons in ons vergaan. Ons is de droeve pracht herinnering, ons de luister van verdwenen bestaan.…

Ik ben de bodem die ik niet bereik. Ik ben het vallen dieper nog in 't zwart. Ik was een daad, maar smelt als sneeuw tot slijk. Ik was een lijf, maar ben tot naam verhard. Ik word gezegd, gezicht, mijn boek is hard. Wij vinden slechts elkaar in ons bestaan. Muziek heeft ons met liefde aangedaan, wij zoeken dat wat nimmer ergens was. Ik ben…

Dromen doe ik. Kijken. Zien! Ik zie me door straten lopen, zoals ook de tijd dat doet. Een waarnemer ben ik, die getuigen moet. Een getuige ben ik, die het leven ziet. Een dichter. Dichtbij nu. Hij ziet hoe hij geboren wordt. Hij ziet zijn moeder baren. Hij ziet haar droef verdriet, toen zij sterven moest, en hem verliet. Hij ziet…

Ik wil schoonheid schoonheid laten raken jouw wimpers langs mijn lippen, wang aan oog, zacht, jouw lichaam zee, jouw lust mijn baken: beweging is geen doel van een betoog. Jij bent moment waarin het toen bewoog, straal waarin het licht zichzelf betekent, een stroom die in de stroom zichzelf herkent, parel in de zin van jouw verlangen, geheim…

Door een veld van afgeknotte stengels, bevroren aarde, lage zon, verblind, verkleumd, de kraai crowd (ik breek in tengels) mischief brokkelt af mijn woord, niets verbindt mijn stelsel nog, eyes break, mijn huid vertint. Airborne mijn lijf wordt flies files lifes go up in designated lies, my name's a stub. Mijn hand crumbles into code, mijn nood…

Fragiele stralen, noorderwind en schriel de meeuwen krijsen boven 't stort. Nood brandt in de magen der verdoemden, de kiel maakt water, het zoute wordt vuur, het zand verglijdt in de klemmende hand, de wand stuurt leegte naar de andere wand, niets houdt nog stand, het licht is van kant, iets heeft in mij een pop van stro verbrand. Ik wou je…

De grootste worden. Wat heb je gewonnen, wanneer je de hele wereld wint? Wanneer je de baas geworden bent? Wie ben je nog, wanneer iedereen denkt zoals jij. Wanneer je over alles heersen kan. Wanneer iedereen je gehoorzaamt. Wanneer niemand meer luistert, naar jouw liefdeloze macht. Niemand kun je meer vertrouwen, omdat niemand je vertrouwt…

Op het einde der tijden, de dood van de nacht zal mijn zachte ster verschijnen, minnaar van uw al. Ik kleur uw wangen roodzacht, mijn glans is jurk, glijdende zijde daar als uw oker zich onthult, luid gebaar van u in het nieuws van mijn verlatenheid. Ik laat mij door uw leden leiden, scheid hemel van aarde, hel van ons zijn, lik de tong van…

Ik ben verliefd spul en vergeet uit te stappen – verdwaald in haar geur.…

Dag jij. Ik kus jouw huid, zilte parel van de dood die mij omsluit, ik draai om en om de zuil van git, het is een spel, staatsgreep, grijplok, ik voel mij heerlijk dom omdat ik zoveel later dan jou kom. De ochtend dan. Ik blijf erin bestaan. Jouw lach was nacht, geen zon wil in mij gaan. Rest mij de nevel in jouw vilten kleed dat ik tot golemrijk…