schuldig
hier sta ik dan, aan de rand
van het wellustig papier,
omgeven door vibrerend publiek,
zoemend de vraag naar mijn hand
en dan verzin ik onzinnig
uitzinnig virtuele lijven,
juichend bij elke sinistere hersenkronkel,
kwade kwabben, pijnlijk pinnig
ik dicht u de adder aan mijn borst,
onderwijl de madeliefjes in wandeling
afvragend in verwondering,
waar heb ik toch mijn leven vermorst ?
Geplaatst in de categorie: spijt