Schrijf me niet over poëzie
maar geef me
een passende jas
met een sluiting
die me ruimte laat
vrijuit te inhaleren
als in een vallei
ongerept en uitgestrekt
waar ik mag struikelen
over stenen die uiteindelijk
treden blijken te zijn
naar de verheldering
van zuivere vocalen
die me als een bergstroom
accompagneren
zonder ooit te verwateren
daar, op nog nooit eerder
bewandelde wegen
wil ik de sporen zoeken
die je achterliet
tussen het onkruid
nee, schrijf me niet
over poëzie
maar dicht me een jas
met open ogen
Geplaatst in de categorie: taal