autonomie
laat de doden nu even niet praten
die denken en leven bepalen
het overvolle brein moet bemalen
de beddingen verlaten,
overvloeiend als dierbaar water
in diepere bekkens en gaten.
zo maakt gedempter praten
de klanken net iets delicater
als de lieve doden zwijgen
en wat beter zijn opgeslagen
kan het brein weer wat verdragen
en dode bedilzucht ontstijgen.
om autonomie niet meer gevraagd,
men kan naar wens zichzelf leven
weliswaar nog liefdevol omgeven
en door herinneringen geschraagd.
leven met níeuw leven
dat zo dierbaar en zo welkom is
compenseert immers het gemis
van hen die achterbleven.
Geplaatst in de categorie: psychologie