Postuum

Een gapend gat,
de grond nog vers
op wat wormen na.

Slapend in vergetelheid
rusten hier mijn botten
en lig ik te vergaan.

Kraaien plukken,
bode van de dood,
tot alle eindjes bloeden.

Zeg me, zwart gezelschap
of er voor dit dode lijf,
tranen vloeiden.

Zie ook: http://www.marijegeerts.web-log.nl

Schrijver: Marije Geerts, 28 juli 2007

thuban5hotmail.com

Biografie van deze schrijver

dood afscheid vergankelijkheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 10 stemmen 1.324