Netgedichten

netgedicht (nr. 17.089):

Zomaar een avond

Zomaar een avond
zoals er reeds zovele waren,
en toch weer heel uniek
want nooit was het licht zoals nu,
de geuren, de dromen, de hunkering
en de verwachting.

Wat bracht het leven ons tot nu?
Waar zijn de vragen en de antwoorden,
de moed tot geduld en het eindeloos herbeginnen?
Waar zijn de woorden, de stiltes, de vallende sterren?

Je weet niet dat ik nu aan je denk
en dat ik moe ben, maar dat mijn hart
nog waakt en wacht.
Nog even
en dan valt de nacht.