Netgedichten

netgedicht (nr. 19.643):

De zwachtels van de dood

De zwachtels van de dood
omsluiten vaak het leven:
de tranen om de moederschoot
onvruchtbaar steeds gebleven;

de armoe van de woorden die
het diepste niet ontsluiten,
de vriendschap die niet bloeien kan
want tederheid blijft buiten.

het onbegrip, het misverstand,
het veel te klein vergeven,
de winter die niet wijken wil,
de broosheid van het leven;

maar dwarsdoor de zwachtels die
het leven vaak omvangen
blijft toch soms even hier en nu
iets van verrrijzen hangen

Want 't licht is sterker dan de dood;
en liefde kleurt weer rozerood.