herfstplagen
opgejaagd door herfstplagen
valt de stortbui in het nat
schuurt de wind zijn gure vlagen
tegen ramen die beslagen
trillen van de donderslagen
en zo de regen tikt een gat
in openstaande mantelkragen
uitgeraasde autowegen
vervuld van vallend blad
schuilt de man zich pruilend tegen
uitgestorte najaarsregen
die plengend en zeer ongelegen
neerstort op het tegelpad
van straten en bevuilde stegen
uitgebloeide zomerdagen
voor mensen die zich zat
bedrinken en vol onbehagen
literslange weemoed klagen
terwijl zij om verdorsting vragen
wordt als laatste in de stad
een leeg terras weer weggedragen
Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com
Schrijver: jan haak, 22 april 2008
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
de laatste strofe vind ik zeer mooi
wat een mooie, goed gekozen woordkeuze.
het weerspiegelt het gevoel dat je hebt op een gure herftavond met een lekker glas bokbier in de hand voor de open haard.
Van dit soort nietszeggende complimenten krijg ik het geel. Je zal dan wel weer een zus, nicht of anderszins bekende zijn, die deze hulde als niet-geïnteresseerde een gedicteerde aanmoediging geeft.