Netgedichten

netgedicht (nr. 21.296):

het meervoud van stilte

op een gedichtenberg
ver van kerkhofwandelaars, beneden
in het dal

zou ik zuiverwitte haiku’s
willen schrijven, wanneer de zon
het hoogst staat

en de zevende wind
vogels meeneemt onder bomen, innig
in het fluisteren

er zouden geen ramen zijn
om te vullen, geen kamers die zwijgen
gevonden, meer en meer

het verstijven van angst
omdat taal stil moet zijn in het omkeren
van woorden

of misschien
zou ik wel een lang uur
willen huilen in

een blauwe woning
van wolken, zacht krullend tot
diep in de hemel