inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.203):

oerverlangen

wellicht duurt ‘t zoeken te lang
wanneer het pad om je heen
vervaagt, uit je blik verdwijnt

en je lijf zo krom en stram
tussen verkreukelde lakens
gedurig naar geborgenheid tast

maar als het verholen huis zich
onverhoeds weer vinden laat
en er iemand naar je wuift

dan besef je in een flits dat zij
het is, de vrouw die jou ooit
baarde je weldra omarmen zal

nu het oude nest je trage stap
versnelt, je louter nog stamelen
kan: moeder, ik ben weer thuis

Schrijver: bert van der linden, 27 juni 2008


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.093

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
annabel
Datum:
27 juni 2008
Email:
justformeplanet.nl
Nog maar even niet, Bert! Maar ik weet hoe het voelt. Ze waakt over je.
Dat stamelen vind ik prachtig

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)