Netgedichten

netgedicht (nr. 21.580):

Met een zwaluwstaart verbonden..

Schimmig de tonen
door het zacht ruisen van de populieren
vermomd als dichterlijke klanken,
draag ze mee in het holst van de nacht.
Een zwaluw scheert er overheen
en brengt als vroege belofte
de vreugde terug van het begin
toen ik bijna niks overdacht..

naar het prille uur van dichterlijke vrijheid,
doch de taalklanken beklijven
en bezorgen mij het gevoel
van duizend hoofdbrekens
om bijna niks.

R.J. van Tol