Netgedichten

netgedicht (nr. 21.770):

Op weg naar vrede

Hoe vaak wordt door de mensen niet gezucht.
Een aanslag in Irak, Madrid of Londen.
Aan hebzucht gaat de aarde diep te gronde
en oorlog lijkt er nimmer van de lucht.

Het kon een paradijs zijn zonder zonden,
doch onheil maakt de sterveling beducht.
Miljoenen mensen slaan weer op de vlucht.
Waar blijft de tijd? Die heelt toch alle wonden?

Dat mensen arm zijn, laat de rijken koud.
Oneerlijk is het aardse slijk verdeeld.
Het mensdom is wellicht een scheppingsfout.

Toch komt de tijd, dat alles prachtig bloeit.
Op aarde zijn de wonden dan geheeld:
de mensheid heeft zichzelve uitgeroeid.