Lezen van een slecht erotisch gedicht
Al met de openingszin sta ik midden
in een te geromantiseerde slaapkamer
en bedenk, hoe het leuker zou zijn
als ik door het sleutelgat blijf spioneren
maar nee, de schrijfster plaatst de lezer
tussen de kaarsen en haar verlangen
die, samen met haar zwoele borsten,
in stilte teder schreeuwen naar minnaar
en wie is die man?
met zweetdruppels op zijn gespierde,
prachtige lichaam in staat al dat vuur
te blussen (goddelijke brandweerman)
hij heeft geen gezicht en geen stem
hij is soms jij en soms je
net zoals schrijfster is mij en dan me
hij heeft handen die
- iets haastigs onderhuids zoeken -
en dat wat hij zoekt, laat golven van liefde
door haar hele lichaam dansen
zij fluistert: kom! kom! bevrijd me!
pas in de laatste strofe krijgt hij - pupillen-
die vol met hartstocht koken
oh, zij proeft het op haar lippen -
haar wereld is zoet en de maan
zonder geheimen valt samen
met haar minnaar in slaap
ik zeg vaarwel naar het slapende stel
en dan, in een gewone kamer,
zie ik slechts één ongelukkige vrouw
ik verlaat haar en het gedicht
als iemand die net een drama
van Tsjechov heeft verlaten
beseffend dat door eenzaamheid
en oppervlakkig denken toch
een tragikomedie is geschreven
Geplaatst in de categorie: literatuur