Netgedichten

netgedicht (nr. 23.329):

Het kind

Ik was aan het spelen
toen Jezus mij riep.
Hij stond met wat mensen te praten.
Hij zette mij midden in de kring,
eerst had ik niets in de gaten
maar toen Hij
tegen volwassenen zei
dat zij moesten worden als wij
keek ik omhoog
en zag ik verbaasd
dat lieve gezicht van Jezus.
Zijn hand op mijn schouder
Zijn stem zo dichtbij.
Hij boog zich naar mij over.
Wat Hij verder nog zei
was te moeilijk voor mij.
Hij sprak over bekeren.
Maar die blik in zijn ogen,
Zijn vriendelijke stem
bleef me mijn leven lang bij.
Hij heeft het gezegd
en ik heb het verstaan,
het is nooit meer uit mijn
gedachten gegaan.
En die het wilde horen
werd opnieuw geboren.

Bij Mattheus 18 : 1-5.